Vandaag 

Zondag 28 mei 2023. Eerste Pinksterdag, net naar het nieuws geluisterd. Weer helemaal op de hoogte van alle ellende in de wereld. Man verdrinkt bij poging zijn mobieltje uit het water te halen, Erdogan op voorsprong, etc. Maar wat kan ik daarmee? Ik heb zeer weinig tot geen invloed op al die dingen. En het is slechts het topje van de ijsberg van ellende-berichten. En die berichten vormen een zeer klein deel van alles wat er in de wereld gebeurt. En verreweg het meest in deze wereld gaat gewoon goed maar dat heeft geen nieuwswaarde, dus worden daar geen advertenties op verkocht. Het negatieve nieuws wat dagelijks over mij/ons wordt uitgestrooid heeft alleen maar tot doel advertenties te verkopen en daarmee onze aandacht te stelen. Vrijwel alle media stelen onze aandacht, aandacht die we zo broodnodig hebben voor elkaar. Omdat onze aandacht voortdurend wordt gestolen zijn we steeds individualistischer gaan leven. De ik-maatschappij is een direct gevolg van aandacht-diefstal. Ik ga maar eens een poosje geen nieuws kijken en meer in mijn directe omgeving opletten wat er gebeurt. Daar heb ik veel meer invloed op.  

Woensdag 10 mei 2023. We staan op een vrijwel lege camping in Eesveen. De mei-vakantie is net afgelopen, het regende pijpestelen en de grote vakantie is nog lang niet begonnen, dus hebben we alle ruimte en stilte. Op camping De Hoogte zijn de velden niet verlicht zodat je bij helder weer 's nachts de sterren kunt zien. Ook kunnen we goed merken dat de dieren niet door lichtvervuiling worden weggejaagd. Onze Eriba lekte de afgelopen nacht door een foute reparatie van mij; heb ik vandaag maar meteen weer in orde gemaakt. Als je ouder wordt, zoals wij, moet je die dingen niet te lang uitstellen. We bezoeken iedere dag familie en kennissen, waarvoor we anders uren in de auto moeten zitten.

Sinds kort heb ik een facebookpagina. Ik wilde daar nooit aan omdat ik vond dat facebook teveel van mij te weten zou komen maar toen ik een artikel las met tips and trics om facebook op het verkeerde been te zetten, heb ik de uitdaging maar aangenomen. Ik heb nu de illusie dat ik zelf bepaal wat ze van mij mogen weten. Op mijn eigen website heb ik al jarenlang geoefend met wat ik wel en niet publiek bekend wil maken. Nu ik toch op facebook zit heb ik maar meteen een twintigtal bekenden als vriend uitgenodigd en krijg ik allerlei leuke en interessante berichten te zien. Wat ik niet wil zien kan ik gelukkig ongemerkt wegkruisen. Nooit geweten dat virtueel contact ook leuk kan zijn.

Zondag 30 april 2023. Hoe lang zal het nog duren voordat onze hele maatschappij instort als gevolg van het uitvallen van het internet? De vraag is allang niet meer óf het zal gebeuren, maar wanneer het zal gebeuren. Iedereen weet dat techniek kapot kan gaan, álle techniek, dus ook het internet. Is het niet door winstbejag of slordigheid dan misschien door sabotabe of een oorlog. Het internet is waanzinnig kwetsbaar én we hebben vrijwel onze hele maatschappij er aan opgehangen. Hoe blind zijn we met z'n allen? Nou, behoorlijk blind want anders hadden we al veel eerder ingegrepen in de klimaatcrisis. Met het klimaat en met het internet jakkeren we lekker makkelijk richting de afgrond. Gelukkig hebben we eeuwen lang zonder internet gedaan dus de vraag of er leven is ná het internet kun je rustig positief beantwoorden. Toch vrees ik dat eerst wel een fors aantal levens zal kosten voordat we onze wereld na het internet weer op orde hebben. Ik pleit voor een 'regeringscommissie' die dit eens gaat onderzoeken. Waarschijnlijk zijn we dan allemaal dood voordat die commissie iets heeft bereikt maar dan hebben we tenminste het gevoel er iets aan gedaan te hebben... 

Zaterdag 29 april 2023. Soms is het beter je verlies te nemen dan het onderste uit de kan te willen. Goed is goed genoeg, vooral als het allerbeste onhaalbaar is.

Maandag 24 april 2023. Paar dagen overgeslagen. Soms heb ik geen inspiratie. Ik ga vandaag maar eens beginnen met gedachten op te schrijven over domheid en wijsheid.

Domheid denkt te weten, wijsheid blijft zoeken.

Zondag 26 maart 2023. Het veer tussen Eck-en-Wiel en Amerongen gebruikte vandaag niet de motor om om over te varen. Het is zo'n veer die vastzit aan een lange kabel die stroomopwaarts midden in de rivier is verankerd. Als je de roeren de éne kant opzet gaat het veer door de stroming de andere kant op. En aan de overkant draai je de roeren om zodat je weer terug vaart. Op een slimme manier wordt zo gebruik gemaakt van de natuur. Dat zouden we op veel meer manieren moeten doen. Ik denk dat de mensen voor de uitvinding van de verbrandingsmotor veel slimmer waren op dat gebied. Zeilschepen zijn daar een goed voorbeeld van. Motoren hebben ons lui gemaakt en dom. Ineens zijn we alles met motoren gaan aandrijven en hebben we oude wijsheden losgelaten. In de geneeskunst zie je dezelfde ontwikkeling. We slikken liever medicijnen dan dat we aan oorzaken van ziektes werken. Toen ik een keer triomfantelijk aan een neuroloog vertelde dat ik veel minder migraine had wanneer ik geen koffie en alcohol dronk, antwoordde de man:"Waarom zou je je dat ontzeggen, er zijn toch prima medicijnen." Dat is hoe we het liever doen. In plaats van leven met de natuur zijn we zo arrogant te denken dat we het beter weten. Waar dat toe leidt zien we nu in de wereldwijde vervuiling en klimaatproblemen. Ik denk dat ook het electrisch maken van al die gemotoriseerde zaken, waaronder auto's en fietsen, uiteindelijk alleen maar symptoombestrijding is zolang we niet de oorzaak aanpakken. En die oorzaak is ons totaal uit de hand gelopen gebruik van energie. Isoleren van huizen en minder reizen en vooral veel meer samenwerken met de natuur lijkt mij een betere aanpak. Dat roer moet om zodat we weer naar de overkant terug kunnen.

Zaterdag 25 maart 2023.  De kat is onrustig. Toos is nog niet thuis en ik ben boven achter de computer bezig geweest. De kat zat alleen beneden. Het is bijna zes uur en tijd voor een kattesnack. Ze laat het duidelijk weten. Eerst krijg ik stevige kopjes aan mijn benen en als dat niet helpt geeft ze mij echte kopstoten. Als ik dan nog niet reageer gaat ze met de rug naar mij toe beledigd zitten mokken. Huiskatten hebben het evolutionair gezien toch maar ver geschopt. Wij mensen denken dat we superieur aan ze zijn omdat we grotere hersens hebben maar de kat heeft ons toch maar mooi zo afgericht dat ze, zelfs zonder een word te hoeven zeggen, precies krijgt wat ze nodig heeft. nou ja, meestal dan.

Vrijdag 24 maart 2023.  Gisteren een computer opgeschoond bij een oude klant. Zo af en toe bedien ik nog een paar vroegere klanten. Gisteren dus weer en ik kreeg een afgedankte printer mee om verantwoord af te voeren. De printer wilde het papier niet meer invoeren en de klant had, op aanraden van een techneut die er ook niet uit kwam, inmiddels een nieuwe printer gekocht. Thuis neem ik, nieuwsgierig, de printer toch nog even mee naar mijn werkplek. Het blijkt een laserprinter van nog geen vijf jaar oud, niet echt oud dus voor een laserprinter. Ik haal de cartridge eruit en inspecteer de binnenkant en de papierinvoer. Als ik de printer ondersteboven houd valt er een klein stukje papier uit. Ik zie geen bijzonderheden en besluit de printer aan te sluiten om hem te testen. Rustig, stap voor stap doorloop ik de handelingen die daarvoor nodig zijn. Stekker in het stopcontact en de printer gaat aan. De rollen gaan even draaien om de toner te mengen. Ik doe er een klein stapeltje papier in en druk op een knopje om het papier door de printer te laten lopen, werkt! Ik houd het knopje iets langer vast om een statuspagina af te drukken, werkt! Ik sluit de printer aan op een computer en windows installeert keurig de printer. Als ik opdracht geef een testpagina af te drukken, krijg ik een foutloze testpagina. En als ik even later via word een normale afdruk wil maken lukt dat ook. Wat is er mis met dit apparaat? Ook nadat ik een uitgebreide test doe met meerdere pagina's achter elkaar blijkt de printer gewoon te werken. Ik vermoed dat het kleine stukje papier dat er uit viel wel eens de boosdoener zou kunnen zijn geweest. Voor alle zekerheid schroef ik de printer zo ver open dat ik goed het papierinvoermechaniek kan zien en blaas het met luchtdruk even schoon. Na nog een test afdruk laat ik de eigenaar weten dat de printer in orde is. Weer een stukje techniek gered van de ondergang. Hoog tijd om in Tiel weer een RepairCafé op te starten.    

Donderdag 23 maart 2023. De belastingaangifte doen is echt een fluitje van een cent. Eigenlijk weten ze alles al want het is allemaal al ingevuld. Waarom ik dat dan nog een keer moet bevestigen ontgaat mij. Big Brother weet alles, wat kan ik daar dan nog aan toevoegen? Wat een overbodig werk voor de belastingdienst. Geen wonder dat ze voortdurend vastlopen met alles. Het zou veel makkelijker zijn als de belastingdienst mij de ingevulde aangifte toestuurd met het verzoek om binnen een gestelde tijd te reageren als ik het er niet mee eens ben. Dan hoeven ze niet al die aangiftes te controleren die ongewijzigd worden ondertekend. Ze hebben gewoon teveel werk gemaakt van hun werk. Zo houd je dus ambtenaren aan het werk die eigenlijk overbodig zijn.   

Woensdag 22 maart 2023. Hoe lang hebben we nog op deze planeet? Toen ik jong was werden we gewaarschuwd voor een verre toekomst waarin van alles mis zou kunnen gaan. Nu ik oud ben besef ik al hoog en breed midden in die toekomst te leven. De voorspelde opwarming is een vergevorderde opwarming. De voorspelde zeespiegelstijging is al lang aan de gang. De dijken die eeuwenlang voldoende hoog waren worden op dit moment, na achtentwintig jaar, opnieuw verhoogd. Steeds sneller moeten we steeds grotere ingrepen verrichten om de boel voor elkaar te houden. Dat gaat gegarandeerd een keer vastlopen. Dijken verhogen is niet meer dan symptoombestrijding. De oorzaken pakken we nog niet genoeg aan. Maar er is hoop. Het ozongat is ook gedicht door internationale samenwerking. De opwarmingsoplossingen moeten we ook voor elkaar krijgen. We hebben geen keus. Het is oplossen of dood gaan met z'n allen. En dan maar hopen dat nu niet een nucleaire grootmacht roet in het eten gooit.   

Dinsdag 21 maart 2023. Zegt een mevrouw, tijdens de koffie na de kerkdienst,:"Wat is het toch lastig dat je van de kerk zo weinig mag." Ik antwoord haar dat ze daar toch zelf voor kiest als ze bij een kerk hoort. Ze antwoordt:"Nee hoor! Ik ben hervormd geboren." Waarop ik haar zeg dat ze, waarschijnlijk net zo oud als ik, dan een heel leven heeft gehad om erover na te denken of ze nog aan de kerkregels wil houden. Strategisch begint ze dan maar over het weer en over de lekkere koffie.   

Maandag 20 maart 2023. We zijn onze vakantie al aan het plannen. Een weekje in mei en ruim drie weken in juni. Met onze kleine Eriba zijn we behoorlijk flexibel en dat geeft toch wel een gevoel van vrijheid. Toch valt het nog tegen om de tijd echt vrij te maken. Zelfs nu we beiden ruim gepensioneerd zijn hebben we nog steeds volle agenda's. Eigenlijk wel fijn dat we gezond genoeg zijn  om nog zo te leven. Om ons heen zien we veel leeftijdgenoten wegvallen en dat zijn niet alleen de rokers, drinkers of veelvraten. Zelfs mensen van wie we dachten dat ze supergezond leefden zijn soms zomaar ineens verdwenen. Het maakt dat we steeds bewuster genieten van ons leven en volgens mij heeft dat genieten ook weer een positieve invloed op onze gezondheid. Dat moesten we maar zo houden! 

Zondag 19 maart 2023. O wonder! Ik was vanochtend fit! Het orgelspelen ging prima, geen hoofdpijn, geen migraine. Ik heb nauwelijks ontbeten, slechts wat fruit en het vaste zondagse zachtgekookte eitje. De verjaardag was leuk maar de rit naar Amsterdam was een ware survival. Vooral zondags is het verkeer in ons landje zwaar klote. Het is puur onvoorspelbaar. Het lijkt wel of er allerlei mensen in de auto stappen die nog nooit gereden hebben en toch van zichzelf overtuigd zijn dat ze niet onder doen voor Max Verstappen. Ik ben niet bang in het verkeer maar wel heel blij dat ik vandaag weer heelhuids thuis ben gekomen. 

Zaterdag 18 maart 2023. Ik heb vannacht toch maar weer migrainepillen genomen en dat werkt. Het staat me tegen om medicijnen in te nemen maar als de hoofdpijn te erg wordt kan ik gewoon niks meer. Ik hoop dat ik vandaag voldoende opknap want zondag na het orgelspelen hebben we een verjaardagfeestje afgesproken in Amsterdam en dat wil ik eigenlijk niet missen.

Vrijdag 17 maart 2023. Ik voel me ziek vandaag en dat moet wel over zijn voor het weekend want ik moet orgelspelen in de kerk. En op deze korte termijn  een vervangende organist vinden is best moeilijk. Ik ga weinig eten, veel bewegen en veel schoon water drinken. Dat heeft ook in het verleden vaak geholpen.  

Donderdag 16 maart 2023. Ik krijg steeds meer hoofdpijn, terwijl ik nou juist dacht dat het allemaal zo veel beter ging. Begon ik net een beetje te wennen aan mijn nieuwe leven zonder pijn aan mijn ribben, krijg ik hoofdpijn. Zal wel van teveel chocola en suiker komen. Ik moest maar weer eens een poosje suiker-vasten, de ramadan komt er ook weer aan.

Woensdag 15 maart 2023. Het volk heeft gekozen, het land gaat naar de klote aan eigenbelang en kortzichtigheid. Kennelijk gaan we liever met z'n allen dood dan dat we er voor zorgen dat de mensheid nog een poosje door kan. Eigenbelang eerst, maak de boeren weer groot, groter, grootst. hebben we dan helemaal niks geleerd van de geschiedenis? En hebben we nog steeds niks geleerd van de steeds oprukkende klimaatcrisis? Of zie ik spoken die niet bestaan? Ik ben blij dat ik niet zo lang meer hoef want hier word ik niet vrolijk van.  

Dinsdag 14 maart 2023. Morgen gaan we kiezen. Vanavond zijn er verkiezingsdebatten op tv. Ik vraag me af of ik er mee gediend ben om naar een stel opgefokte agressieve en door elkaar heen pratende politici te luisteren. Hoe kan ik nu een afgewogen besluit nemen over op wie ik zou moeten stemme?. Volgens mij worden die verkiezingsdebatten alleen maar gehouden om de kijkcijfers op te krikken. En ze werken waarschijnlijk ook nog behoorlijk polariserend. Hoe moet je nu in dit land als politicus samenwerken aan een betere toekomst als het eigenlijk alleen maar lijkt te gaan om hoe hard je je eigen standpunten naar voren kunt schreeuwen? Hoe bouwen we een SAMEN-leving op met mensen die het met elkaar absoluut oneens lijken te zijn? Deze debatten vergroten de verschillen uit maar lijken weinig te doen aan de echte oplossingen die ons lsand vandaag tijdens een aantal crises nodig heeft. Ik word gewoon niet goed van de opgefokte sfeer en heb besloten niet te kijken. Ik ga overigens wel stemmen en ik weet al op wie want daar heb ik in alle rust nog eens goed over nagedacht.   

Maandag 13 maart 2023. Kreeg vandaag de vraag of ik bereid zou zijn onvoorwaardelijk alle verwijten en beschuldigingen van mijn kind aan te horen omdat dat weleens de enige mogelijkheid zou kunnen zijn om weer contact te krijgen. Het voelde niet goed. Ik ben van mening dat ik niet de 'shit' van anderen hoef op te ruimen, zelfs niet van mijn eigen kind, dat overigens allang een volwassene met eigen verantwoordelijkheid is. Jaren geleden heb ik geluisterd en het heeft niets opgeleverd. Een aantal keren heb ik pogingen gedaan om contact te krijgen maar zowel mijn kind als de moeder hebben zich alleen maar verder ingegraven in verwijten en slachtofferschap. Ik heb ondertussen confronterende zelfonderzoeken gedaan en aan mijn verantwoordelijkheden gewerkt. Als mijn kind contact wil sta ik daar voor open maar niet onvoorwaardelijk. Mijn voorwaarde is dat mijn kind eerst maar de eigen zaken moet oplossen en die niet op mij moet projecteren. Als dat betekent dat ik nooit meer contact zal hebben dan is dat maar zo. Mijn geluk is daar niet van afhankelijk, ik heb een fantastisch leven met af en toe verdriet om mijn kind. Ik kan hiermee honderd worden.   

Zondag 12 maart 2023. Vanmiddag wandelden we door het centrum van Tiel. We keken naar de oude gebouwen en kerken en constateerden dat die er goed bij stonden. Aan het einde van de tweede wereldoorlog is Tiel helemaal kapot gebombardeerd door de geallieerden. De hele binnenstad lag in puin. Zelfs nu nog kun je lege plekken zien die sinds die oorlog nog steeds niet weer volgebouwd zijn. Ik was een poos geleden in een museum in Tiel waar foto's van voor en vlak na de oorlog waren te zien. Wat voor de oorlog een rustige en mooie stad was, bleek na de oorlog één grote puinhoop. We raakten in gesprek met één van de vrijwilligers die in het museum de tentoonstelling uitlegden aan de bezoekers. "Eigenlijk wel jammer dat ze de Waterstraat (de grote winkelstraat van Tiel) niet helemaal plat gegooid hebben, want dan hadden we nu een mooie brede winkelstraat gehad." Ik wist niet wat ik hoorde. Deze mevrouw is vrijwilliger in een museum maar haar historisch besef lijkt mij daar absoluut niet mee in balans. Dat is dus ook Tiel.    

Zaterdag 11 maart 2023. Ik heb steeds minder zin in muziek maken. Zou dat tijdelijk zijn? Of heb ik wel genoeg muziek gemaakt? Eind vorig jaar merkte ik dat mijn muziekhobby steeds meer op werken begon te lijken. Ik heb toen besloten om minder op het kerkorgel te gaan spelen en me toe te leggen op onze muziekgroep. Ik begon met arrangeren en organiseerde een aantal optredens tijdens kerkdiensten. Rond Pasen van dit jaar moet ik vier keer aan de bak. Hoewel ik zelf initiatieven heb genomen en me er behoorlijk voor inspan, merk ik toch een zekere verzadiging. Ik voel een behoefte om iets heel anders te gaan doen zoals bijvoorbeeld een cursus italiaans. Niet dat ik naar Italië wil verhuizen, maar gewoon omdat het iets geheel nieuws is. Ik moet er na de Pasen nog maar eens goed over nadenken.              

Vrijdag 10 maart 2023. Weer een LETS-klus gedaan. Eén van de leden is verhuisd en wilde een kapstok in een nis in de hal. Na wat meten en plannen heb ik de onderdelen op maat gemaakt en morgen ga ik de kapstok in het huis ophangen. Op deze manier verdien ik punten die Toos weer kan uitgeven voor tuinwerk. Ik ben niet echt een tuinier maar draag zo wel bij aan onze, eigenlijk zo langzamerhand te grote, tuin. Als onze LETS ruilkring er niet zou zijn zouden we waarschijnlijk niet meer in dit huis kunnen blijven. Alles wordt te groot en te bewerkelijk nu we beiden ouder worden. Toch een mooi idee zo'n lokale ruikring, vooral ook omdat we ons nu omringen met een groep gelijkgestemden. Binnen LETS hebben we een hekel aan verspilling, aan weggooien. Als we iets niet meer gebruiken bieden we het eerst ninnen LETS aan en daarna eventueel op marktplaats. En als dat niet lukt brengen we het naar de tweedehandswinkel. En tijdens onze regelmatige kLETScafé's worden vaak presentaties gehouden over duurzaamheid en klimaatopwarming. Ik voel me wel thuis in deze bewuste groep.          

Donderdag 9 maart 2023. We zijn vanmiddag naar een bijeenkomst geweest over dementie. Een heel groot deel van de mensen krijgt dementie, hebben we geleerd. Vrijwel iedereen krijgt er als patient of als mantelzorger of ouder/kind mee te maken. Het komt op mij nogal bedreigend over. Wij kennen onderhand ook wel mensen met dementie. Tijdens het orgelspelen in de verschillende verzorgingshuizen kwam ik ook veel mensen met dementie tegen. Ik werd daar niet altijd vrolijk van en vanmiddag voelde ik mij ook niet echt behaaglijk tijdens de lezingen. De gedachte aan dementie maakt mij ook onzeker. Toch zullen ook wij onze ogen open moeten houden voor dementie, hoe te herkennen en er mee om te gaan. Het liefst zou ik dat voorlopig maar parkeren.       

Woensdag 8 maart 2023. Vrouwendag, female lives matter. Eigenlijk absurd dat het nodig is een dag per jaar uit te roepen tot een speciale dag voor extra aandacht voor de ene helft van de wereldbevolking. Wanneer zijn we eindelijk zover dat iedere dag een mensendag is, gewoon voor iedereen, of eigenlijk nog beter: een leven-dag.   

Dinsdag 7 maart 2023. Dat het lastig is voor de geldpartij dat er mensen die we als land ooit bestolen hebben nu hierheen komen om hun deel van de koek op te halen kan ik begrijpen. Maar dat een PM mensenredders met goede bedoelingen linkt aan op geld beluste mensensmokkelaars vind ik echt verschrikkelijk. Kan die man per direct weg alsjeblieft! En maar met een 'Yellow Smile' excuses aanbieden voor het slavernijverleden. Hoe lang laat een heel land zich nog voor de gek houden, nee erger nog, hoe lang laat dit land zich nog voor gek zetten?  

Maandag 6 maart 2023. Mijn oude moeder, overleden in 2015, had ernstige botontkalking, de uitsteeksels aan haar rugwervels braken gewoon af en het lopen ging steeds moeilijker. Ze had longproblemen omdat ze altijd passief gerookt had en haar hart had de grootste moeite om het nodige vocht af te voeren. Lezen kon ze steeds minder, eerst nog met een leesloep, later hele grote letters en op een gegven moment helemaal niet meer. Haar conditie was zo slecht dat ze 's ochtends geholpen moest worden bij het opstaan, het wassen en het aankleden en 's avonds in omgekeerde volgorde hetzelfde. Ze had haar eigen huis en meubeltjes allang opgegeven en woonde, geheel afhankelijk, in een kleine kamer in een verzorgingshuis. Toch voelde ze zich niet ziek. Ze bleef bewonderenswaardig positief. Ze koos er bewust voor zich bezig te houden met wat ze nog wél kon en wat ze nog wél had. Zo had ze haar aangepaste sta-op-stoel naar het raam gedraaid, zodat ze in de tuin kon kijken. Ze hield nauwkeurig bij hoe ver ieder plantje en struikje was gegroeid en of het bloeide of in de herfst verkleurde. Ze wist waar en wanneer welke vogels en katten de tuin kwamen bezoeken en genoot van dat alles. Toen ze hoorde dat ze waarschijnlijk ook een beginnende darmkanker zou hebben heeft ze besloten te stoppen met eten. Het was genoeg voor haar, ze had er vrede mee dat het zou aflopen. Ze keek met voldoening terug op 'een rijk leven' dat objectief gezien behoorlijk vol met problemen was. Ik zie haar als een voorbeeld. Ze koos voor kijken naar het licht, hoe weinig dat soms ook was. Ze had haar stoel ook kunnen omdraain en zich ellendig kunnen voelen bij alles wat ze in de loop van haar leven had moeten meemaken. Maar, praktisch als ze was ingesteld, koos ze voor het positieve want 'de ellende is er toch wel en het helpt niet om je daarmee bezig te houden'. 

Zondag 5 maart 2023. Ik ben vandaag door het land van mijn jeugd gereden. Plaatsen waar ik heb gespeeld, gefietst, geschoold en mijn eerste vriendinnetjes ontmoet. Het voelde alsof ik in een soort tijdmachine terecht was gekomen. De plaatsen waren dezelfde, ik voelde mij dezelfde en toch was alles anders. De mensen van toen zag ik niet meer. De huizen waren gemoderniseerd, nieuwe straten waren aangelegd. Het weiland achter ons vroegere huis is een woonwijk met onbekende nieuwe mensen. Het groningse westerkwartier was mijn woonplek van 1956 tot 1967. Slechts tien jaar heb ik er gewoond maar het waren tien belangrijke jaren. Het waren de jaren van volwassen worden. Het was de tijd van mijn eerste baan en van mijn sportieve vorming. Judo en fietsen waren belangrijk voor mij, het was heerlijk mijn lijf te voelen groeien, voelen dat ik sterk werd. Op de brommer hebben mijn oudste broer en ik de hele omgeving afgestruind op zoek naar iets, we wisten zelf niet wat. Ik reed vanmiddag langs het kanaal dat 's winters altijd bevroren was en waarop we schaatsten, van het éne dorp naar het andere en terug. Op de schaats voor ons een hele afstand, met de auto een paar minuten. Wat mij vandaag vooral trof was de kleinschaligheid van het platteland en het contrast met deze tijd. In alle dorpjes was geen winkel meer te bekennen. De aantrekkelijkheid van een knus dorp is daarmee wel een stuk minder geworden.                              

Zaterdag 4 maart 2023. Onze fruitbomen zijn vandaag weer gesnoeid. Takken die het zonlicht in de weg zitten worden weggesnoeid zodat jonge scheuten van het vorige jaar straks vruchten kunnen gaan dragen. Sommige bomen worden zo gesnoeid dat ze het licht als het ware in een trechter opvangen. Onze vijgenboom moest behoorlijk worden ingekort. Hij groeit ongewoon hard en draagt daarbij ook nog eens heel veel vruchten. En dat terwijl een vijg toch eigenlijk een boom uit een veel warmer klimaat is. Dat geeft wel te denken. Is dat warmere klimaat door de klimaatverandering hier dan nu al terechtgekomen? Klimaatverandering was toch altijd iets van de toekomst, een soort dreiging aan de horizon? Het was toch altijd iets dat ons nageslacht pas zou merken? Helaas heeft de klimaatverandering ons dus al ingehaald en zitten we er al middenin. Het is geen vijf voor twaalf, het is al bijna half één. Misschien moeten we dan toch maar wat meer in beweging komen want voorkomen kan al niet meer; we zullen er mee moeten dealen. Het is onze realiteit en wat dat betekent, naast het leuke van die vijgenboom, beseffen we nog maar half. Tijd voor actie. 

Vrijdag 3 maart 2023. Toch maar even de auto gewassen, en de ramen aan de binnenkant schoongemaakt en de stofzuiger er door gehaald. Ik heb zondag een lange rit en dan is het fijn om in een schone auto te zitten. Het is wonderlijk hoe de auto's geëvolueerd zijn. Ik zit in een luxe fauteuil en zweef met hoge snelheid bijna geruisloos over de weg. Gasgeven is niet nodig, de cruisecontrol houdt het geheel op snelheid; ik hoef alleen maar te sturen en dat gaat verrassend gemakkelijk. Mijn eerste auto was een Trabant in 1966. De stoel was absoluut niet comfortabel, het lawaai was verschrikkelijk, de snelheid viel tegen en de veiligheid was al helemaal belabberd. Sindsdien is er veel veranderd. In ruim een eeuw hebben we de gemotoriseerde koets omgetoverd tot een luxueus futuristisch vervoermiddel. En dan heb ik de elektrische auto nog niet eens genoemd. Toch best wel knap eigenlijk!

Donderdag 2 maart 2023. We gaan misschien dan toch ons huis van het gas af halen. Dat zal een hele ingreep worden. Extra zonnepanelen en een thuisaccu voor het hogere stroomgebruik, een warmtepomp voor de verwarming en mogelijk nog aanpassingen aan de radiatoren. Ik weet nog niet of een warmtepomp voldoende capaciteit heeft om ook voldoende warm water te produceren, anders moeten we ook een paar doorstroomverwarmers installeren. En waarschijnlijk zal het goedkoper zijn om de kamers waar we niet de hele dag zijn te gaan verwarmen met warmtepanelen op een bewegingsschakelaar met tijdinstelling. Dan kunnen we de radiatoren daar een stuk lager zetten. En we zullen elektrisch gaan koken. Maar we zullen moeten beginnen de stroomvoorziening op orde te brengen; er zal krachtstroom naar de keuken en naar de doorstroomverwarmers moeten worden aangelegd en misschien ook wel naar de warmtepomp. En dan heb ik een eventuele laadpaal nog niet eens genoemd. Ik ga eerst maar eens meer advies inwinnen en een aantal offertes aanvragen. Wordt vervolgd.

Woensdag 1 maart 2023. Het begin van de meteorologische lente. Bij begon het al veel eerder. Sneeuwklokjes, crocusjes en narcissen deden het vorige week al. Die hebben de lente niet afgewacht. Ik wacht de lente ook niet af en ben al begonnen met de grote schoonmaak in mijn werkkamer. Nu ik nauwelijks nog computers repareer heb ik de meeste spullen daarvoor opgeruimd en meteen maar de betreffende Lundia-stelling weggedaan. Heerlijk, zo'n ruime kamer. Nu nog een makkelijke stoel erin en genieten maar!

Dinsdag 28 februari 2023. We aten spruitjes met vegetarische wokblokjes. De spruitjes waren ok, maar meer ook niet. Ik deed er noodgedwongen maar wat ketchup op. De vegetarische wokblokjes moesten een vleesvervanger voorstellen. Als ik in het verleden vlees op mijn bord kreeg van die smaak en structuur gooide ik het weg want dat moest dan wel ver over de datum zijn. Deze vegetarische wokblokjes heb ik met door Toos gemaakte mango-chutney op een acceptabele smaak kunnen brengen en mezelf direct beloofd dat ik zoiets nooit weer hoef te eten. Beter geen vlees te eten dan iets wat voor vleesvervanger moet doorgaan maar zelfs in de verte niet bij vlees in de buurt komt. Zondagavond heb ik na jaren weer eens spareribs gegeten. Hoewel ik het helemaal eens ben met de bewering dat we minder vlees moeten eten heb ik heerlijk genoten. En verder eten we minder dan één keer per week vlees en kleden we de eventuele vleesvervangers zo smakelijk mogelijk aan met een uitje, een knoflookje en kruiden of met een tomaten- of satéhsaus. Maar als we dan toch geen vlees willen eten kiezen we meestal ook niet voor vervanging want daarmee houden we de gedachte in stand dat we eigenlijk niet zonder vlees zouden kunnen. En dat kan best!  

Maandag 27 februari 2023. We zitten samen te ontbijten. We kijken naar de vogels. Het is doodstil. Zelfs geen "Is-er-iets?-Hoezo?-Je-zegt-niks". Heerlijk samen geruisloos nietszeggend wakker worden! 

Zondag 26 februari 2023. In het kunst museum in Den Haag is een Escher-tentoonstelling. Ik heb al hele boeken met Escher's werk doorgenomen maar toch is het anders nu ik oog in oog sta met het werk van deze man. Als ik zijn werk enigszins chronologisch bekijk kan ik gewoon het plezier meevoelen wanneer hij van zijn nog steeds 'kloppend' werk overstapt naar opzettelijke perspectieffouten om de kijker op het verkeerde been te zetten. Grafische raadsels zijn het. Je ziet dat niet klopt maar je moet heel goed kijken voordat je doorhebt wát er niet klopt. En soms is het vrijwel onmogelijk om het uit te vinden. Wat een genie!

Zaterdag 25 februari 2023. Het is onderhand wel duidelijk dat onze MP en zijn regeerclub volkomen incompetent moeten zijn. Alle crises in de afgelopen jaren zijn óf door deze club veroorzaakt óf op de lange baan geschoven maar in ieder geval niet, of zoals in het corona-geval, slecht opgelost. Regeren is vooruitzien en dat is wat er aan deze regering ontbreekt, ja, vier jaar vooruitzien op z'n hoogst. En iedere keer blijkt dat ze niet weten hoe ze er mee aan moeten. En iedere keer weer draait het er op uit dat de rijksten aan het langste eind trekken. Het is een 'dooH niboR'-regering: stelen van de armen en geven aan de rijken. Deze regering steelt al jaren gas van de groningers en ze krijgen er een puinhoop voor terug. De hemel zij dank is het rapport van de enquête-commissie zo'n tweeduizend pagina's. Nu kunnen ze mooi tijd kopen door te zeggen dat ze eerst het rapport moeten lezen. En dat kan gauw drie maanden duren en dan is het momentum voorbij, weer een crisis laten liggen. Ze stelen al jaren toeslagen van de minst bedeelden en kwetsbaren en verdommen het eenvoudig om het op een menselijke manier op te lossen. Ze stelen al jaren de gezondheid van de ouderen door de zorg volkomen uit te kleden en de pensioenen door ongelukkige en domme regels niet te indexeren. Ze stelen al jaren van de armen door de rijken en vooral de aandeelhouders te weinig te belasten. En ze blijven er mee weg komen. Alle problemen die door deze regering zijn veroorzaakt kunnen, of beter,: willen ze vervolgens niet oplossen. En de slavernij excuses stellen toch ook niks voor? Hoe kun je nu excuses maken voor het slavernij verleden als je de moderne slavernij nog steeds faciliteert? Kun je over zoveel jaren weer excuses gaan maken! De MP wil graag blijven zitten op zijn post omdat hij denkt de enige te zijn die deze taak aan kan, maar al jaren wordt keer op keer bewezen dat hij dat helemaal niet kan. Hij houdt een stoel bezet die hem niet past. En hij zit daarmee de mensen die het wel kunnen in de weg. Hij zegt geen visie te hebben maar heeft wel degelijk een visie: 'wie heeft krijgt meer en wie niet heeft wordt bestolen'. Dat is zijn hele visie en daaraan is alles ondergeschikt. Ik raad deze man aan als zij-instromer het onderwijs in te gaan, kan hij nog een leuke carriére opbouwen. En dan kan dit land weer gerepareerd worden zodat we weer een echte SAMENleving krijgen.

Vrijdag 24 februari 2023. Zonet hebben we brandhout opgehaald bij een goede kennis wiens man vorig jaar plotseling is overleden. Hij was een echte verzamelaar. Heel veel timmerhout had hij bewaard voor 'je weet maar nooit' en zijn werkkelder puilt nu nog steeds uit van de opgespaarde verf, onderdelen en gereedschap. Zijn weduwe ruimt regelmatig een deel op en vindt het soms best moeilijk dingen weg te doen die voor hem belangrijk waren. Als ze het een goede bestemming kan geven stelt dat haar enigszins gerust. Als ik in mijn werkkamer, muziekkamer en houtwerkplaats rondkijk denk ik er wel eens aan wie dat na mijn dood allemaal moet opruimen. Ik ben gelukkig al een tijdje geleden begonnen met opruimen en vooral wanneer ik dan in die werkkelder sta, prijs ik me gelukkig dat ik de meeste dingen zelf een nieuwe bestemming kan geven. Ik geloof dat ik veel rustiger kan sterven in de wetenschap dat ik geen onmogelijke zooi voor anderen achterlaat.

Donderdag 23 februari 2023. Ik kijk op mijn bank-app en zie dat 'Enjoy your profit' weer 15 Euro heeft afgeboekt terwijl ik de club al meer dan een maand geleden heb opgezegd; ze hebben het zelfs per e-mail bevestigd. Is dat nou slordigheid of is het een verdienmodel? Ik heb het bedrag onmiddellijk teruggeboekt en een e-mail gestuurd waarin ik ze beschuldig van poging tot diefstal. Even lekker mijn hart luchten! Ik was toch al boos over iets anders en dan komt zo'n onterechte afboeking als geroepen. Had ik net nodig. Ik voel me al veel beter nu ik het weer opgelost heb en die dieven op hun nummer heb gezet! Dat zal ze leren! En nu op naar de volgende maand. Als ze het dan nog een keer proberen, zullen ze er van lusten!

Woensdag 22 februari 2023. Ik lees steeds vaker dat mannen meer in het huishouden moeten doen. En dat ze dat dan vooral moeten doen op de manier zoals vrouwen willen. Wat een onzin! Daarmee zet je de man weg als een lulletje rozewater en bevestig je dat het domein van de vrouw het huishouden zou zijn. Maar daar willen we toch juist van af, van al die oude rolbevestigende overtuigingen? En waar bemoeien die schrijvers zich eigenlijk mee? Zijn mannen en vrouwen, en alles daarnaast en daartussenin, niet zelf prima in staat om uit te maken wat ze wel of niet in het huishouden willen doen? En waarom wordt er alleen over mannen en vrouwen gesproken in dat soort verhalen? Als je dan zo nodig modern en feministisch wilt zijn, laat dan eerst je eigen  hokjesdenken los. Benader mannen, vrouwen en de rest als mensen, mensen met een eigen wil, een eigen identiteit, een eigen waardigheid en een eigen voorkeur met betrekking tot huishoudelijk werk. Er zijn overigens talloze mannen die beter in het huishouden zijn dan veel vrouwen. En er zijn waanzinnig veel vrouwen die helemaal geen huishoudelijk werk willen doen en er al helemaal niet voor verantwoordelijk willen zijn. Ik kook vaker dan mijn vrouw, ik maak minstens de helft van het huis schoon en als ik de badkamer gepoetst heb, die ik overigens zelf heb gebouwd, ziet die eruit als nieuw. Als je je voldoende betrokken voelt bij het huishouden doe je vanzelf wat nodig is. En de één vindt hele andere zaken nodig dan de ander. Laat dat alsjeblieft zo blijven.

Dinsdag 21 februari 2023. Soms laat ik me gijzelen door de domheid van anderen. Soms beperk ik mezelf omdat ik anderen geen pijn wil doen. Dat kan uit liefde zijn, maar ook een onwenselijke vorm van zelfbeperking. Mensen om wie ik geef wil ik niet kwetsen. Ik wil wel eerlijk tegen ze zijn. En als ik helemaal eerlijk tegen ze wil zijn moet ik soms zeggen dat ik ze op dat moment enorm dom vind. Dat kan liefdeloos lijken maar is misschien soms nodig om die ander echt te vertellen wat ik van die ander denk. Er is moed voor nodig om daarin mijzelf echt aan die ander te laten zien, het risico te lopen dat die ander kwaad wegloopt. Ik kan meestal wel aardig voorspellen hoe iemand reageert maar als ik me meestal in houd, bouw ik daar niet echt ervaring mee op. In het verleden heb ik een hele lange tijd van alles niet gedaan wat ik wel wilde doen. Ik heb de ander gespaard maar daarmee mijzelf tekort gedaan. Ik ben niet eerlijk geweest tegen de ander en heb de ander op het verkeerde been gezet. Toen ik wel eerlijk werd was het meteen afgelopen. Ik had op iets meer nuance gerekend, op iets meer openheid en begrip. Ik heb die ander te hoog ingeschat en daarmee een grote fout gemaakt. Die ander wil ik niets verwijten, ik had zelf beter moeten weten toen ik er aan begon want toen heb ik het al gezien. En toen heb ik mezelf voor de gek gehouden met de hoop dat de ander zou veranderen. Ik heb het aan mezelf te wijten. Het was een harde leerschool.

Maandag 20 februari 2023. Opruimen is heerlijk. Opruimen is afscheid nemen van het oude. Opruimen is ruimte maken voor iets nieuws. Oude spullen opruimen werkt ook door in mijn hoofd. Oude nutteloze overtuigingen bij het vuil zetten houd mij fris en ontvankelijk voor nieuwe gedachten. Ik weet nog dat in het begin van onze verbouwing (zie op deze website) een hele achtermuur moest worden afgebroken. Ik kon dat natuurlijk met een kangoo doen zodat het lekker snel klaar zou zijn. Maar omdat ik een ongelofelijke rottijd achter de rug had, had ik in mijn hoofd ook veel af te breken en op te ruimen. Ik heb de hele muur, steen voor steen, met een kleine moker afgebroken. Daarna was mijn hoofd een stuk leger.

Zondag 19 februari 2023. Wat toch jammer dat de kerken verdwijnen. Ja, ik geloof niet in een god, maar toch vind ik het jammer dat de sociale structuren die in eeuwen door de kerken zijn opgebouwd nu gewoon dreigen te verdwijnen. En er lijkt niets voor in de plaats te komen, of ik zie het tenminste niet. Kijk ik ergens overheen? Moeten we onze kaarten inzetten op de sociale media? We willen, of in ieder geval, ik wil ergens bij horen. Ik hoor nu bij onze LETS ruilkring, een groep van gelijkgestemde anti-weggooiers die ook oog heeft voor het milieu en de klimaatcrisis. Dat is vooral praktisch en idealistisch. Toch is een kerkgemeenschap anders. Dat gaat over andere dromen en meer dan klimaat en milieu. Ik werk graag samen met wie dan ook aan een betere wereld waarin we meer oog hebben voor elkaar, elkaar respecteren en niet veroordelen, elkaar opzoeken en niet wegjagen, elkaar helpen en niet laten barsten. Ik doe dat met vallen en opstaan en laat die ruimte ook graag aan anderen. Niemand is perfect, niemand is volmaakt. Laten we dat dan ook niet van elkaar verwachten.

Zaterdag 18 februari 2023. Geen zin om te koken, eigenlijk zijn we allebei te lang doorgegaan met onze klusjes. Dus laten we twee pizza's komen. Toen ik nadacht over het gemak waarmee we dat doen voelde ik me even schatrijk. Wat zijn we in dit land toch bevoorrecht. In de meeste landen op deze wereld is het nog altijd een geluk als je je dagelijkse portie eten weer hebt weten te scoren. En wij zitten even op de iPad te typen en de pizza's worden thuisbezorgd.nl. Ik hoop dat ik bewust kan blijven genieten van dit voorrecht maar ook oog blijf houden voor wie niet zo rijk zijn.

Vrijdag 17 februari 2023. Lekker uitgeslapen want gisteren is het laat geworden. In de NOS-app las ik over de strijd in Oekraïne, hoe de Russen blijkbaar gewoon hun mensen opofferen. En vooral hoe triest een Oekraïner was toen hij vertelde dat ze zoveel jonge mensen moesten doodschieten. Wat is die oorlog toch zinloos! Ik begrijp de voorzichtigheid van de westerse landen wel want je weet natuurlijk nooit wat Rusland doet als het echt in het nauw wordt gedreven maar toch geloof ik dat Poetin ferme taal beter begrijpt dan al dat omzichtige gedoe. Ik ben blij dat ik hierin geen beslissingen hoef te nemen. Ik hoop dat het snel afgelopen is, de tijd zal het leren.

Donderdag 16 februari 2023. Tijdens onze maandelijkse LETS-bijeenkomst gaf Helma een presentatie over haar Camino-loop. Ze heeft vanuit Zuid-Frankrijk de tocht naar Santiago volbracht en gaf ons met een Powerpoint presentatie een goed inzicht in alle belevenissen. Van heerlijk wandelen tot blarentreurnis en van luxe hotel-overnachting tot hutje-mutje-herbergen met ongedierte. Ze is een paar jaar ouder dan ik en ik ben jaloers op haar conditie. Héél af en toe denk ik er wel eens over om zoiets te doen maar dat zal er wel niet van komen. Ja, misschien nog een keer met de auto of zo. Mooi aan haar verhaal vond ik dat ze vertelde dat de tocht haar had veranderd.

Woensdag 15 februari 2023. Nu ik ouder word merk ik dat mensen steeds belangrijker gaan worden. Waar eerst een huis, een auto of een computer belangrijk voor mij konden zijn, zijn het nu de mensen om mij heen. Goede vrienden, fijne familie of ook mensen met wie ik dingen samen doe, zoals bijvoorbeeld muziek maken, zijn voor mij erg waardevol. Wij denken er wel eens aan om te gaan verhuizen omdat ons huis en onze tuin voor ons tweeën langzamerhand te groot en te bewerkelijk worden. Het door onszelf helemaal naar onze smaak gemaakte huis verlaten vind ik dan best moeilijk, maar verhuizen naar een plaats waar we onze vriendenkring weer moeten opbouwen staat mij nog veel meer tegen.

Dinsdag 14 februari 2023. Bijna negenentwintig jaar geleden stak ze over op een t-splitsing. Ze waande zich veilig op het verdrijvingsvlak. Hij kende het kruispunt als zijn broekzak en gaf zijn Alfa Romeo de sporen om de trage auto's voor hem in te halen op het kruispunt waar altijd ruimte was. Die ruimte was er nu niet. Op 25 februari 1994 overleed mijn kind. Ik heb hem opgezocht. Het was een goed gesprek. Ik heb een mens ontmoet en daarmee de boze geesten in mijn hoofd weggejaagd. Hij heeft er, net als ik, nog steeds last van. Dat doet me goed, niet uit wraak of vergelding maar omdat hij haar als mens zag en verdriet had om haar dood. Was dat verdrijvingsvlak nu maar een vluchtheuvel geweest, dan had ze waarschijnlijk nu nog geleefd en zou ze dit jaar drie-en-vijftig worden. Verdrijvingsvlakken creëren schijnveiligheid zoals zoveel verkeersregels dat doen. Eigenlijk zou je alle regels die niet te handhaven zijn moeten afschaffen, dan weet je tenminste waar je aan toe bent en waar je moet opletten. De overheid en wij houden onszelf en elkaar voor de gek met al die schijnveiligheid.

Maandag 13 februari 2023. Ritje gemaakt naar Amsterdam en terug. Ik dacht dat we met z'n allen in dit land hadden afgesproken dat we niet sneller dan honderd zouden rijden om daarmee een deel van het stikstofprobleem op te lossen. Ok, er zijn mensen die zich aan die afspraak houden maar mijn indruk is dat het merendeel schijt heeft aan de snelheidsbeperking. Ik word rechts en links in gehaald en meewarig aangekeken door mijn medeweggebruikers. Ik voel me echt het lulletje van de klas. Waar blijft de handhaving? Of kan het Rutte c.s. geen reet schelen dat iedereen de regels aan zijn laars lapt? Volgens mij is het voor R. alleen maar belangrijk dat het op papier klopt en zal de praktijk hem een rotzorg zijn. Het lijkt alleen maar belangrijk dat er regels gemaakt worden zodat R. voor de vogende termijn van vier jaar weer kan blijven zitten en ons mooie land en de hele wereld nog meer kan verpesten om er zelf, of tenminste zijn partijgenoten, rijker van te worden. Of er daadwerkelijk iets aan het stikstof- of andere milieuproblemen gedaan wordt is van ondergeschikt, of vaak zelfs geen, belang. Samen lossen we de problemen op? Niet op deze manier! Samen helpen we zo onze leefwereld om zeep!

Zondag 12 februari 2023. Iedere ochtend brandt onze leemkachel. In minder dan twee uur brandt vijf kilo hout op hoge temperatuur en slaat de warmte op in een massieve steenklomp boven in de kachel. In vierentwintig uur geeft de kachel die warmte langzaam en geleidelijk af aan de omgeving. Dat zorgt niet alleen voor heerlijke stralingswarmte maar ook voor een prettige energierekening.

Zaterdag 11 februari 2023. "Hebben jullie kinderen?" "Nee, wij hebben geen kinderen." Dat voorkomt een complexe uitleg en nog meer de goedbedoelde maar waardeloze adviezen nadat ik verteld heb hoe het zit. Toos en ik hebben samen geen kinderen. Vóór 1994 had ik twee kinderen. In februari 1994 overleed de oudste ten gevolge van een verkeersongeluk. De jongste had redenen om na mijn scheiding in 1993 geen contact meer met mij te willen. Dus in de praktijk hebben wij geen kinderen. Dat heb ik heel moeilijk gevonden, totdat ik besloot geen aandacht meer te geven aan wat ik mis. Ik focus me liever op alles wat ik wel heb. En dat is heel veel. Ik voel me daarbij veel gelukkiger. En aan al die meningen en raadgevingen van anderen heb ik helemaal geen behoefte. Ik vind het wel jammer dat mijn jongste geen vader heeft, maar volwassen kinderen moeten nu eenmaal hun eigen weg vinden en dat wil ik respecteren.

Vrijdag 10 februari 2023. Ik heb al een hele tijd nauwelijks op het orgel gespeeld maar toen ik vandaag een paar lastige stukken van Buxtehude probeerde, ging het wonderlijk goed. Blijkbaar gaat orgelstudie gewoon door in onze hersenen, ook als ik niet speel.

Donderdag 9 februari 2023. Een goede vriendin heeft een hartoperatie gehad, kleppen vervangen. Het lijkt wel een autoklus. Wat kan er toch ongelofelijk veel op medisch gebied. Ze voelt zich goed al moet ze wel een behoorlijke tijd rust houden. Ik verwonder me iedere keer weer over de enorme veerkracht, het herstelvermogen van mensen.

Woensdag 8 februari 2023. De meeste muziek voor pasen en de week daarvoor heb ik klaar. Nu nog instuderen. Ik vind het fijn om muziek te bewerken of alleen maar in MuseScore te zetten zodat het op de computer te beluisteren is en daarmee makkelijker in te studeren. Met pasen gaan we weer zingen met ons kwartet. We hebben al best vaak goede reacties gehad. We vinden het zelf ook fijn om te doen.

Dinsdag 7 februari 2023. We hebben teveel. We hebben allerlei spullen die we helemaal niet meer nodig hebben. We doen van alles weg. Sommige dingen geven we weg, andere verkopen we en weer andere gooien we weg of stoken ze op in de kachel, als het tenminste geen vervuilende spullen zijn. We hebben teveel en daardoor teveel aan ons hoofd. "Ontspullen" maakt ook ons hoofd leeg. We hebben ook vaak teveel achterhaalde meningen en overtuigingen. Die waren ooit nuttig en zinvol maar nu kunnen we er niets meer mee. Ze staan alleen maar in de weg. Als ik oude papieren verbrand geef ik tegelijk ook een paar oude overtuigingen mee. Dat ruimt lekker op! Dat geeft weer ruimte voor iets nieuws of gewoon voor prettige en vruchtbare leegte in mijn hoofd.

Maandag 6 februari 2023. Twee zware aardbevingen in Turkije en Syrië. Bij zulke natuurrampen denk ik ook vaak aan de mogelijkheid van overstromingen in ons rivierenland. Onder invloed van de opwarming van de aarde wordt het weer steeds extremer. Wanneer komt die grote regenbui hier voor problemen zorgen? Als bij hoog water de dijk breekt, staat ons huis vijf meter onder water en misschien nog wel meer. Zijn we met z'n allen te optimistisch door hier te blijven wonen en zelfs nog voortdurend bij te bouwen? Steken we gewoon ons kop in het zand? Of zal het wel loslopen? In het verleden had ik veel vertrouwen in de overheid. Zij zullen het toch wel weten en het niet zover laten komen? Maar na de laatste paar crises is dat vertrouwen toch wel een beetje minder geworden. Het heeft er alle schijn van de deze overheid niet verder kijkt dat tot aan de volgende verkiezingen. En dat lijkt mij nou niet bepaald een garantie tegen natte voeten.

Zondag 5 februari 2023. Ik heb nu al meer dan drie weken geen pijnstillers meer nodig gehad. Zeven jaar terug ben ik geopereerd aan een empyeem in mijn linkerlong, een gezwel tussen longvlies en borstvlies dat de gehele linkerkant van mijn linkerlong bedekte. De chirurg vertelde dat hij hij het inmiddels hard geworden empyeem helemaal "weggebikt" had. Een groot litteken binnenin mijn borstkas was het gevolg. Zeven jaar heb ik pijnstillers gebruikt, in het begin verslavende middelen en na het afkicken vrijwel dagelijks Ibuprofen en Paracetamol. En nu, vrij plotseling, nauwelijks pijn meer, geen pillen meer nodig. Nu voel ik hoeveel energie die pijn gekost heeft. Ik heb zin om van alles te doen, ik vind het weer leuk! Ik moet uitkijken dat ik geen adhd-er wordt! In de bijbel worden vaak zeven magere en zeven vette jaren genoemd. Zouden voor mij nu de zeven vette jaren zijn begonnen?

Zaterdag 4 februari 2023. We zijn bij mijn zus op verjaarsvisite geweest van drie tot acht. Dat was drie uur heen en drie uur terug. Dat was zes uur rijden voor vijf uur bezoek. Nederland is best groot.

Vrijdag 3 februari 2023. Zo'n dag dat alles fout lijkt te gaan. Natuurlijk gaat niet alles fout maar het lijkt zo. En er lijkt geen aanleiding voor te zijn. Als ik iets verder kijk merk ik dat ik gespannen ben voor de lange rit van morgen. En ik merk dat ik eigenlijk vind dat ik vandaag nog heel veel moet doen want morgen en zondag komt er ook niet veel van. En ik realiseer me niet dat ik volgende week eigenlijk genoeg tijd heb. Daarom doe ik mijn dingen gehaaster dan anders, ongeduldiger. En daardoor maak ik fouten en lijkt er van alles fout te gaan. En dat versterkt zichzelf want als er iets fout gaat word ik nog ongeduldiger en bozer en maakt nog meer fouten, en ongeduldiger, en meer fouten. En dan wordt dit dus zo'n dag dat alles fout lijkt te gaan, vandaag dus.

Donderdag 2 februari 2023. Weer een laptop gered. Vijf jaar oude laptop met beschadigde a-toets wordt aangeboden voor reparatie. Kosten zouden meer dan tweehonderd euro zijn. Advies van de zaak: "Koopt u maar een nieuwe". Als ik twee tellen google vind ik een vervangend toetsenbord voor 36,95. het inbouwen kost hoogstens een kwartier. Voor maximaal honderd euro ben ik in staat deze laptop een extra levensduur van zes jaar te geven. Kan een overheid geen paal en perk stellen aan deze misleidende praktijken van de computerwinkels?

Woensdag 1 februari 2023. Zijn we er toch weer bijna ingetuind. Vandaag is een goede vriend en ervaren cv-monteur op bezoek geweest en heeft naar de cv-ketel gekeken. Volgens hem is de "lekkage" alleen maar condens en kan de ketel nog jaren mee. Ik hoor het ook zo vaak bij computerklanten dat hun computer in de winkel doodverklaard wordt: "Mevrouw, uw computer is meer dan drie jaar oud. Koopt u maar een nieuwe." En dan werk ik er even aan en kan de computer weer zes jaar mee. Zo verpest de handel het vertrouwen in de handelaar. Als je iedere keer het gevoel krijgt genaaid te worden door een zogenaamde vakman, vertrouw je op den duur niemand meer. Wat een waardeloze wereld!

Dinsdag 31 januari 2023. Onze cv-ketel is vanochtend doodverklaard. Hij doet het nog maar moet wel binnenkort vervangen worden. Ha! Dit is dus het moment om over te gaan op nieuwe technieken! Wij gaan de wereld redden! Wij gaan een warmtepomp installeren! Of toch niet? Onze hoofverwarming bestaat uit een leemkachel die op één mand hout twee en een half uur brandt en daarna ongeveer vierentwintig uur warmte afgeeft. De cv-installatie is slechts bijverwarming. Wij zijn met z'n tweeën en gebruiken zo weinig mogelijk warm water. Een nieuwe cv-ketel, de allernieuwste en zuinigste die er is, gaat ons hoogstens drieduizend euro kosten. Een warmtepomp die de cv-ketel zou moeten vervangen komt op acht tot twaalfduizend euro. Die warmtepomp verdienen wij, met ons lage gasverbruik, van ons hele leven niet meer terug. Wij zijn vijf-en-zeventig en zes-en-zeventig jaar oud. Als we geluk hebben worden we misschien vijf-en-negentig. En waarschijnlijk zijn we dan al verhuisd naar een kleiner en onderhoudsvriendelijker huis en tuin. Ik denk dat we maar gewoon een nieuwe cv-ketel laten ophangen.

Maandag 30 januari 2023. Zonet heb ik een haardroger gerepareerd. Gelukkig leeft ook bij fabrikanten steeds meer de gedachte dat een apparaat te repareren moet zijn. De schakelaar was vervuild en schoonmaken was nu voldoende, maar als de contacten echt versleten zijn kan ik alle aansluitingen overzetten op de andere kant van de schakelaar. Er zit namelijk een dubbelpolige schakelaar in waar enkelpolig voldoende is, reserve mogelijkheden dus. Goed van de fabrikant! Of zou deze schakelaar gewoon goedkoper zijn dan een enkele?

Zaterdag 28 januari 2023. Ik leef in een bijzondere tijd. Geboren toen er nog geen televisie was kijk ik vandaag vol verwondering om mij heen. Televisie is al bijna ouderwets, nu kijk je tv op je Ipad. De bureaucomputer sterft langzaam uit, we willen laptops of tablets. En eigenlijk heeft de smartfone alle anderen allang ingehaald. Mijn eerste computer had een harde schijf van 10 Megabyte. "Dat krijg je nooit vol", vertelde de trotse verkoper. Mijn smartfone heeft een geheugen van 128 gigabyte. Af en toe denk ik: 'Dat krijg ik nooit vol". Maar waarschijnlijk is die opslag binnenkort te klein. Om me niet arm te hoeven kopen aan dure ssd's heb maar een abonnement op Dropbox genomen. Nu kan ik op alle apparaten, en dat zijn er inmiddels al minstens 8, op alle apparaten kan ik bij mijn data. En nu maar hopen dat Dropbox niet failliet gaat.

---